Παροδική Οστεοπόρωση Ισχίου

 Transient Osteoporosis of the Hip

Case Courtesy: Dr. Δημήτριος Χ. Καρανικόλας, MD Radiologist

Παροδική Οστεοπόρωση Ισχίου (ΠΟΙ) (Transient Osteoporosis of the Hip, Transient Osteonecrosis, Algodystrophy^[1]): ο όρος είναι συνώνυμος με το Σύνδρομο Παροδικού Οιδήματος του Μυελού (ΣΠΟΜ)^[2] (Transient Bone Marrow Edema Syndrome) και αποτελεί σπάνια διαταραχή της άρθρωσης του ισχίου που εκδηλώνεται με πόνο & έντονη εστιακή οστεοπόρωση και στην ουσία πρόκειται για αυτοπεριοριζόμενο (υποχωρεί μετα από 4 έως 10 μήνες) διάχυτο οίδημα του μυελού των οστών της κεφαλής & του αυχένα και του μηριαίου^{.[1], [5]} Ακτινογραφικά το ΣΠΟΜ δεν παρουσιάζει οστεοπενία, ενώ στην εξέταση MRI τα ευρήματα είναι αυτά της ΠΟΙ (η ΣΠΟΜ μπορεί να βρεθεί στα πρώιμα στάδια της ΠΟΙ).^[1]

Η Παροδική Οστεοπόρωση παρατηρείται σε μέσης ηλικίας ενήλικες, ειδικά σε άνδρες (τυπικά σε νέους και μέσης ηλικίας ενήλικες), προσβάλλοντας γενικά το αριστερό ισχίο στις γυναίκες (στο τελευταίο τρίμηνο της κύησης). Δεν υπάρχει ιστορικό κάκωσης ή λοίμωξης. Η αιτιολογία της είναι αβέβαιη, αλλά οι ομοιότητες με την Αντανακλαστική Συμπαθητική Δυστροφία (μερικοί συγγραφείς την θεωρούν μορφή της Ατροφίας του Sudeck) συνηγορούν υπέρ ενός νευρογενούς παράγοντα.^{[4], [5]}

Μικρός αλλά άγνωστος αριθμός ασθενών με Σύνδρομο Παροδικού Οιδήματος του Μυελού, παρουσιάζει μεταναστευτικό πρότυπο του οιδήματος, είτε στην ίδια άρθρωση είτε σε ισχίο (θίγεται σπανιότερα^[5]) ή ποδοκνημική.  Η νέα εντόπιση μπορεί να γίνει σε 2 - 12 μήνες συνήθως, μετά την αρχική προσβολή. Οι ασθενείς αυτοί μπορεί να παρουσιάζουν συστηματική οστεοπενία. Το σύνδρομο αυτό αποκαλείται Περιοχική (Τοπική) Μεταναστευτική Οστεοπόρωση^[3] (Regional Migratory Osteoporosis): συχνότερη στους άνδρες σε ηλικία 30 -50 ετών. Κλινικά, μοιάζει με την Παροδική Οστεοπόρωση του Ισχίου, με την εμπλοκή της κάθε άρθρωσης να διαρκεί περίπου 9 μήνες. Οι υποτροπές στα άλλα οστά μπορεί να παρουσιάζονται διαδοχικά ή να χωρίζονται από διαστήματα μέχρι και 2 χρόνια και περισσότερο.^[5]

H οιδηματώδης διαμόρφωση του εγγύς μηριαίου με χαμηλής έντασης μαγνητικό σήμα στις εικόνες Τ1WI, υψηλής έντασης μαγνητικό σήμα στις εικόνες Τ2WI και με σκιαγραφική ενίσχυση αποτελεί σχετικά σύνηθες εύρημα ποικίλης αιτιολογίας. Συχνές αιτίες αποτελούν η Παροδική Οστεοπόρωση του Ισχίου και η Άσηπτη Νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου. Λιγότερο συχνές αιτίες είναι το τραύμα, τα κατάγματα ανεπαρκείας, οι λοιμώξεις και οι όγκοι.^[4]

Τα ακόλουθα κριτήρια συνηγορούν υπέρ της διάγνωσης της αναστρέψιμης παροδικής οστεοπόρωσης και δεν αποτελούν χαρακτηριστικά της μη αναστρέψιμης άσηπτης νέκρωσης^[4]: MRI: 1/ Οίδημα χωρίς εστιακές υποχόνδριες αλλοιώσεις. 2/ Υποχόνδριες αλλοιώσεις μικρότερες από 12,5Χ4mm στις Τ2WI fat sat και τις Τ1WI μετά τη χορήγηση σκιαγραφικής ουσία

Απεικονιστικά: Απλή Ακτινογραφία (Rx): ▪Οστεοαραίωση (diffuse vs. patchy ± band-like οστεοπενία) 3 - 6 εβδομάδες (φυσιολογική α/α τις πρώτες μέρες μετά τα αρχικά συμπτώματα (άλγος στη βουβωνική χώρα και επώδυνη βάδιση), ▪Απομετάλλωση της υποχόνδριας πλάκας, ▪Διατήρηση του μεσαρθρίου διαστήματος, ▪Επαναμετάλλωση εντός 10 μηνών.^{[1], [4]} Αξονική Τομογραφία (CT): ▪Ελαττωμένη οστική πυκνότητα με άθικτη δοκίδωση, ▪Εξασθενημένη υποχόνδρια πλάκα, ▪Φυσιολογικό μεσάρθριο διάστημα - στεφανιαίες ανασυνθέσεις.^[1] Μαγνητική Τομογραφία (MRI): μέθοδος εκλογής: Τ1WI: ▪Διάχυτα ή μεγάλες περιοχές χαμηλής έντασης σήματος στην κεφαλή του μηριαίου, στον αυχένα, ±στην διατροχαντήρια περιοχή, ±την κοτύλη, ▪Σαφώς επιγεγραμμένο ομοιογενές μοτίβο οιδήματος, ▪±Χαμηλής έντασης μεσαρθική συλλογή / ύδραρθρο, ▪Οι αλλοιώσεις μπορεί να φείδονται τα εξωτερικά όρια της κεφαλής του μηριαίου ± τον μείζονα τροχαντήρα, Τ2WI: ▪Υψηλής έντασης σήμα σε κεφαλή και αυχένα του μηριαίο (σαφέστερη στην Τ2 fat sat και στην STIR), ▪Μεταβλητότητα στις ανατομικές περιοχές υψηλού σήματος του μυελού σε διαδοχικές εξετάσεις, ▪Το οίδημα είναι σαφώς περιγεγραμμένο χωρίς χαμηλής έντασης γραμμή / ταινία (χωρίς double - line sign), ▪Φυσιολογικός φλοιός + Υποχόνδρια πλάκα, ▪Φυσιολογικοί παρακείμενοι μαλακοί ιστοί, ▪Μικρό έως μέτριο ύδραρθρο. Τ1WI+: ▪Ετερογενής σημαντικού βαθμού πρόσληψη. Απεικονιστικές Συστάσεις: Πρωτόκολλα: ▪Τ1 (όχι PD) για την ανάδειξη της χαμηλής έντασης σήματος του οίδημα του μυελού σε αντίθεση με την φυσιολογικό σήμα του λίπος του μυελού, ▪Στεφανιαία FS, PD, FSE, ή STIR (αξονικές + οβελιαίες τομές  είναι δεύτερης επιλογής).^[1]

Karapasias Nikos, MD Radiologist 

[1]D. Stoller, P. Tirman, M. Bredella, Diagnostic Imaging: Orthopaedics, AMIRSYS; 1 edition (2003), ISBN-13: 978-0721629209
[2]Karantanas AH (2007) Acute bone marrow edema of the hip: role of MR imaging. Eur Radiol 17:2225–2236
[3]Karantanas AH, Drakonaki E, Karachalios T et al (2008) acute non traumatic marrow edema syndrome in the knee: MRI findings at presentation, correlation with spinal DEXA and outcome. Eur J Radiol 67(1):22-337
[4] E.J. Rummeny,  P. Reimer,  W. Heindel, Μαγνητική Τομογραφία Ανθρώπινου Σώματος, 2011, Ιατρικές Εκδόσεις Χ. Βασιλειάδης, ISBN: 9783131358417
[5]D. Sutton, Ακτινολογία και απεικόνιση, Ιατρικές Εκδόσεις Π. Χ. Πασχαλίδης, 2003, ISBN 960-399-130-9

Πρωτοπαθές Σύμπλεγμα Φυματίωσης (Σύμπλεγμα Ranke)

Primary Pulmonary Tuberculosis (Ranke Complex)

Η Φυματίωση (Tuberculosis - ΤB, Mycobacterial Pneumonia - MTB) σύμφωνα με τον Ranke υποδιαιρείται σε τρεις φάσεις^[1]: 1/ την Πρωτοπαθή Μόλυνση  / Πρωτοπαθές Σύμπλεγμα / Πρωτολοίμωξη 2/ την Αιματογενή Διασπορά / Κεχροειδή Φυματίωση και 3/ την Φυματίωση των Οργάνων. Η απεικονιστική και κλινική εμφάνιση της νόσου ποικίλει σε  σχέση με την πορεία της νόσου: Α/ Πρωτοπαθής Λοίμωξη, Β/ Κεχροειδής Φυματίωση Γ/ Μετα - Πρωτοπαθής Λοίμωξη (αναζωπύρωση ή επαναμόλυνση,  Reactivation TB).^[2] Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με την πρώτη φάση.

Πρωτοπαθή Μόλυνση  / Πρωτοπαθές Σύμπλεγμα / Πρωτολοίμωξη^[3]:  μετά την εισπνοή των μυκοβακτηριδίων: διαφόρου εκτάσεως και βαρύτητας τοπική λοίμωξη η οποία χαρακτηρίζεται από εξιδρωματικά στοιχειά και κοκκιωματώδη αντίδραση. Η τοπική αυτή αντίδραση μπορεί να είναι σημειακή (Εστία Ghon / Σύμπλεγμα Ghon: συνήθως μονήρης / μπορεί να είναι πολλαπλή και να προσβάλει ολόκληρο λοβό^[1]), στις πρωτολοιμώξεις που διατρέχουν υποκλινικά, οπότε η σημειακή παρεγχυματική βλάβη με τους επιχώριους λεμφαδένες της πύλης που συχνά αποτιτανούνται μερικώς ή ολικώς (ίαται δια’ αναπτύξεως ινώδους ιστού και αποτιτανώσεως τόσο της πνευμονικής εστίας, όσο και των πυλαίων λεμφαδένων^[1]) δίνουν το Σύμπλεγμα Ranke. Η πνευμονική βλάβη εντοπίζεται κατά κανόνα στα μέσα και κάτω πνευμονικά πεδία.^[2] Σε ένα λιγότερο από 10% υπάρχει άμεση μετάβαση από την Πρωτολοίμωξη στη Μετα - Πρωτοπαθή Λοίμωξη.^[3]

Η αρχική αυτή λοίμωξη μπορεί να προσβάλλει μεγάλη έκταση του πνευμονικού παρεγχύματος με δημιουργία πυκνωτικής  αλλοίωσης (Συμπτωματική Πρωτολοίμωξη), σε φυσιολογικά αλλά και ανοσοκατασταλμένα άτομα, σε συνδυασμό με φλεγμονώδη διόγκωση των πυλαίων λεμφαδένων (± μεσοθωρακίου, συνηθέστερα οι σύστοιχα),  σε εφήβους και νεαρά άτομα την τοπική παρεγχυματική φλεγμονή συχνά ακολουθεί η ανάπτυξη πλευριτικής συλλογής (σύστοιχη με το σημείο του ενοφθαλμισμού της λοιμώξεως / σπανιότερα αμφοτερόπλευρη ή αντίπλευρη - μπορεί να είναι η μόνη εκδήλωση της φυματιώσεως σε νεαρά άτομα έως~ 30%), ενώ οι λεμφαδένες συχνά απεικονίζονται χαρακτηριστικά υπόπυκνοι. Στα παιδιά η λεμφαδενική διόγκωση μπορεί να είναι το κυρίαρχο εύρημα.^[3]

Η εικόνα της Πρωτολοίμωξης μπορεί να κυμαίνετε από μικρή παρεγχυματική εστία με βαθμό διόγκωσης των σύστοιχων πυλαίων ή και μεσοθωρακικών λεμφαδένων και απουσία κλινικών συμπτωμάτων μέχρι την ανάπτυξη πυκνωτικής αλλοίωσης με συνοδό διόγκωση των λεμφαδένων και συμπτώματα λοιμώξεως. Συνήθως η παρεγχυματική πύκνωση, απουσία  έντονης, λεμφαδενικής διόγκωσης της πύλης, διαγιγνώσκεται αρχικά σαν «κοινή» πνευμονία η οποίο δεν υποχωρεί με τα συνήθη αντιβιοτικά.^[3]

Το Σύμπλεγμα Ghon οφείλει το όνομα του στον Αυστριακό παθολόγο Anton Ghon (1866 - 1936), ενώ το Σύμπλεγμα Ranke στον Γερμανό πνευμονολόγο Karl Ernst Ranke (1870 - 1926). 

Karapasias Nikos, MD Radiologist

[1]Λ. Βλάχος, Σύγχρονη Διαγνωστική Απεικόνιση, 1997, Ιατρικές εκδόσεις Χρ. Βασιλειάδης 
[2]Melissa L. Rosado-de-Christenson, Diagnostic Imaging: Chest, Second edition, 2013, Amirsys Edition, ISBN-13: 978-1931884754
[3]Κ. Μαλαγάρη, Συνοπτική Ακτινοσημειολογια Θώρακος, 2010, Ζεβελεκακης,  ISBN: 97896089955215
[4]W. Dahnert, Radiology Review Manual 7th ed., 2011 Lippincott, ISBN-10: 1609139437

Μετεγχειρητική Λεμφοκήλη (& Εκκόλπωμα Ουροδόχου Κύστης)

Postoperative Lymphocele (& Urinary Bladder Diverticulum)

Μετεγχειρητική Λεμφοκήλη (Postoperative Lymphocele):  χυλώδεις συλλογές υγρού (πυελικές ή οπισθοπεριτοναϊκές / μονόχωρες ή πολύχωρες^[2]) που σχηματίζονται συνήθως σε μετεγχειρητικούς ασθενεις (40%) μετά από αφαίρεση λεμφαδένων στα πλαίσια καρκίνου του προστάτη ή των όρχεων και, σε ορισμένες περιπτώσεις όγκων της άνω κοιλίας, ή μετά από μεταμόσχευση νεφρού (μπορεί να προκαλούν δευτεροπαθή απόφραξη του νεφρού λόγω πίεσης του ουρητήρα), ή μετά από υστερεκτομή.^{[1], [2]} Οι λεμφοκήλες αποτελούν συνήθως τυχαίο εύρημα κατά τη διάρκεια των τακτικών επανελέγχων ογκολογικών ασθενών,^[1] και είναι συνήθως ασυμπτωματικές, εκτός αν επιμολυνθούν.^[2]

Απεικονιστικά: Υπερηχοτομογράφημα (US): ανηχοϊκές / υποηχοϊκές μάζες με ακουστική ενίσχυση, που μπορεί να περιέχουν ίζημα ή διαφραγμάτια.^[2] Αξονική Τομογραφία (CT)^[1]: στρογγύλες ή ωοειδείς μάζες πυκνότητας ύδατος κατά μήκος των ενδοκοιλιακών λεμφικών οδών. Είναι δυνατόν να απεικονισθούν επίσης ετερογενείς περιοχές με πυκνότητα περίπου αντίστοιχη του λίπους. Η μάζα έχει συνήθως πολύ λεπτό τοίχωμα, το οποίο δε διακρίνεται στην CT και δεν ενισχύεται με το σκιαγραφικό. Σπάνιες οι απασβεστώσεις τοιχώματος.^[2] Συχνά ανευρίσκονται χειρουργικά clips κοντά στη μάζα. 

Απεικονιστικές Συστάσεις^[2]: Πρωτόκολλο: CECT με καθυστερημένες λήψεις > 15 min: χρήσιμο για την σημειωθεί πλήρωση του ουρηνώματος ή του εκκολπώματος της ουροδόχου κύστης.

Διαφορική Διάγνωση^[2]: 1/Άλλες κυστικές μάζες πυέλου: α/Ουρήνωμα (θα γεμίσει με σκιαγραφικό στις καθυστερημένες λήψεις) β/Απόστημα (δακτυλιοειδής πρόσληψη) γ/Αιμάτωμα / Ενδομητρίωμα (High attenuation) 2/Εκκόλπωμα Ουροδόχου Κύστης (αυχένας επικοινωνίας με την ουροδόχο, θα γεμίσει με σκιαγραφικό στις καθυστερημένες λήψεις), 3/Λεμφαγγείωμα / Μεσεντερική Κύστη (πολύχωρη, πολύ λεπτά διαφραγμάτια, ± επασβεστώσεις), 4/Οπισθοπεριτοναϊκό Ψευδομύξωμα (πολυκυστική μάζα με παχιά τοιχώματα & απασβεστώσεις που εντοπίζεται στο δεξιό κάτω κοιλιακό τεταρτημόριο).

Karapasias Nikos, MD Radiologist

[1]M. Prokop, Spiral and Multislice Computed Tomography of the Body, 2003,  Τhieme, 392-393, ISBN-10: 9780865778702
[2]Michael P. Federle, Diagnostic Imaging: Abdomen, 1e, AMIRSYS (2004), ISBN 10: 1416025413, ISBN 13: 9781416025412

Υδρομυελία (Σύριγξ)

Hydromyelia (Syrinx)

Case Courtesy: Dr. Δημήτριος Χ. Καρανικόλας, MD Radiologist

Υδρομυελία: διάταση (κυστική / κοιλοτική) του κεντρικού σωλήνα του νωτιαίου μυελού (επιστρωμένη από επενδυματικά κύτταρα): απλή διάταση του κεντρικού σωλήνα (κανάλι).^{[1], [3]} Υδρομυελία = Πρωτοπαθής / Συγγενής Συριγγοϋδρομυελία, μπορεί να σχετίζεται με: ▪Δυσπλασία Chiari I (20 - 70%), ▪Σπονδυλική Δυσραφία, ▪Μυελοκήλη, ▪Σύνδρομο Dandy - Walker, ▪Διαστηματομυελία, ▪Σκολίωση (48 - 87%), ▪Σύνδρομο Klippel - Feil, ▪Καθηλωμένος νωτιαίος μυελός (tethered cord ~25%), ▪Βλάβες κατάτμησης νωτιαίου.^[4]

Συριγγομυελία: διάταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) στο νωτιαίο μυελό (δεν είναι επιστρωμένη από επενδυματικά κύτταρα): κυστική / κοιλοτική συλλογή γύρω από το κεντρικό κανάλι του νωτιαίου μυελού.^[1] Συριγγομυελία = Επίκτητη / Δευτεροπαθής Συριγγοϋδρομυελία: 1/ Μετατραυματική Συριγγομυελία: ▪3,2% μετά από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, ▪68% στην θωρακική μοίρα, ▪0,60 έως 40cm μήκος (μ.ο. 6cm), ▪Μπορεί να φέρει διαφραγμάτια (παράλληλες περιοχές κοιλοποίησης σε εγκάρσια T1WI), ▪Απώλεια της ομαλότητας του νωτιαίου μυελού (επιφάνεια ΕΝΥ: ασαφοποίηση αραχνοειδούς χώρου από συμφύσεις), ▪44% σε συνδυασμό με εξωμυελικές αραχνοειδείς κύστεις, 2/ Μεταφλεγμονώδης  Συριγγομυελία: ▪Υπαραχνοειδής Αιμορραγία, ▪Αραχνοειδείς Συμφύσεις, ▪Χειρουργείο SIP, ▪Λοιμώξεις (tuberculosis, syphilis), 3/ Συριγγομυελία σχετιζόμενη με όγκο: ‘▪Ογκοι Νωτιαίου Μυελού, ▪Κήλη Μεσοσπονδυλίου δίσκου (Διαταραχή του κυκλοφορικού + Ατροφία Θωρακικού Νωτιαίου Μυελού) 4/ Αγγειακή Ανεπάρκεια.^[4]

Δύσκολος ο διαχωρισμός μεταξύ Υδρομυελίας και Συριγγομυελίας, ως εκ τούτου ο συλλογικός όρος Συριγγοϋδρομυελία (ο συνδυασμός και των δύο) / Hydrosyringomyelia  / Syrinx, χρησιμοποιείται περιγράφοντας  μια υδρική συλλογή μέσα στον  νωτιαίο μυελού[2], [3]: Syringomyelia = Syrinx: ο γενικός όρος που χρησιμοποιείται την περιγραφή της Υδρομυελίας, της Συριγγομυελίας και την Συριγγοβολβίας (Syringobulbia: αφορά το εγκεφαλικό στέλεχος), αντανακλώντας την δυσκολία κατάταξης.^{[2], [3], [4]} Κλινικά δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των δύο (Υδρομυελία και Συριγγομυελία) και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την θέση εντόπισης. Στο έξης θα αναφερόμαστε και στις δυο καταστάσεις κάτω από  τον γενικό όρο Syrinx (Σύριγξ = Σύριγγα / Συρίγγιο / Αυλός / Hydrosyringomyelia / Syringohydromyelia^[2]) / Συρριγγομυελία. Αφορά μεγάλους έφηβους και νεαρούς ενήλικες, σπάνια παιδιά.^[3]

Κλινική Εικόνα^[4]: ▪Πόνος ("Cloak-like" pain), ▪Διχασμένη / αιωρούμενη διαταραχή της αισθητικότητας (διαταραχή αισθητικότητας άλγους & θερμού-ψυχρού) (νωτιαιοθαλαμικό δεμάτιο), ▪Ατροφία / αδυναμία μικρών μυών της άκρας χειρός, ▪Τrophic changes [Δερματικές βλάβες, Άρθρωση Charcot – 25% (ώμος, αγκώνας, καρπός), ▪Σπαστικότητα & αύξηση των αντανακλαστικών (ανώτερος κινητικός. νευρώνας), ▪Διαταραχή πελματιαίων ανακλαστικών (πυραμιδική οδός). Τυχαία ευρισκόμενες σύριγγες, χωρίς σαφές αιτιολογικό υπόβαθρο / νευρολογική σημειολογία / εφόσον το μέγεθός τους παραμένει σταθερό: μπορούν να τεθούν σε παρακολούθηση με μαγνητική τομογραφία κάθε 2-3 χρόνια.

Απεικονιστικά^{[3], [4]}: Αξονική Τομογραφία (CT): διογκωμένος νωτιαίος μυελός με ενδομυελική ζώνη (κοιλότητα / cavitation) πληρούμενη με υγρό (πυκνότητα ΕΝΥ), η οποία είναι κεντρική ή ήπια έκκεντρη και δεν προσλαμβάνει. Μαγνητική Τομογραφία (MRI): T1WI: χαμηλής  έντασης σχισμή (cleft) στον νωτιαίο μυελό: στις οβελιαίες εικόνες (sagital) παρουσιάζει επιμήκη προσανατολισμό, στις εγκάρσιες  εικόνες (axial) επιβεβαιώνεται η θέση του συριγγίου, αποσαφηνίζεται η σχέση του με γειτονικές δομές. Τ2WI:  υψηλής έντασης ενδομυελική κοιλότητα, +/- παρακείμενη γλοίωση, μυελομαλακία, +/- αραχνοειδείς συμφύσεις, ασυμμετρία νωτιαίου και οίδημα. Τ1+C: μη προσλαμβάνουσα κοιλότητα. Σε πρόσληψη: θα πρέπει να σκεφτούμε φλεγμονώδη ή νεοπλασματική βλάβη. Απεικονιστικές Συστάσεις: μέθοδος εκλογής = ΜRI (Sagital & axial T1WI, T2Wl, T1 C+, Cine PC CSF flow MRI). 

Μικροσκοπικά Στοιχεία^[3]:  Επικοινωνούσα Συριγγομυελία: διάταση του κεντρικού σωλήνα του νωτιαίου μυελού που βρίσκεται σε επικοινωνία με την 4η κοιλία. Μη Επικοινωνούσα Συριγγομυελία: διάταση του κεντρικού σωλήνα που δεν επικοινωνεί με την 4η κοιλία: προκαλείται από διαταραχές της κυκλοφορίας του ΕΝΥ στο επίπεδο, ή κάτωθεν αυτού,  του ινιακού τρήματος. Εξωκαναλική / Παρεγχυματική Συριγγομυελία (Extracanalicular / Parenchymal Syrinx): δεν συνέχεται με το κεντρικό κανάλι.

Διαφορική Διάγνωση^[3]: 1/ Ventriculus Τerminalis (5η κοιλία): ασυμπτωματική (φυσιολογική) διάταση του τελικού μυελού (μόνον του κεντρικού καναλιού), 2/ Κυστικός Όγκος Νωτιαίου Μυελού: κυστική διάταση του ν. μυελού, ανώμαλο περιβάλλον σήμα Τ2 και οζώδης πρόσληψη. 3/ Μαλάκυνση Παρεγχύματος Νωτιαίου Μυελού (Myelomalacia): απώλεια όγκου του ν. μυελού, γλοίωση, χωρίς κοιλοποίηση σήματος ΕΝΥ στην Τ1WI.

Karapasias Nikos, MD Radiologist

[1]F.A. Burgener, S.P. Meyers, R.K. Tan, W. Zaunbauer, Διαφορική διάγνωση στη μαγνητική τομογραφία, 2005, Κλειδάριθμος, ISBN: 960-209-863-5
[2]H. Knipe, J. Jones et al., Syrinx, http://radiopaedia.org/ articles/ syrinx-1, A. Abd Rabou, F.Gaillard et al., Hydromyelia, http://radiopaedia.org/ articles/ hydromyelia, Y. Weerakkody, J. Jones et al., Syringomyelia, http://radiopaedia.org/ articles/ syringomyelia
[3]J.S. Ross, K.R. Moore, B. Borg,  J. Crim, L. M. Shah, Diagnostic Imaging: Spine, Lippincott Williams & Wilkins; Second edition (November 5, 2010), ISBN-10: 9781931884877
[4]W. Dahnert, Radiology Review Manual 7th ed., 2011 Lippincott, ISBN-10: 1609139437